Het verbond

De Schepper schiep Schepselen naar Zijn beeld en gelijkenis. Dankzij de Schepper die onvoorwaardelijke Liefde en Licht is, was de Schepping eens voltooid, en de Schepper zag dat het goed was. Zijn Schepselen leefden dan ook in volledige vrede, saamhorigheid en gelukzaligheid. Dit alles op basis van uitsluitend onvoorwaardelijke liefde voor elkaar en voor de Schepper. Het bewustzijn van de Schepselen was geheel in harmonie met dat van de Schepper. Een verbond tussen Schepper en Schepselen was hiermee een feit.

 

De afscheiding

Op een bepaald moment is er verandering gekomen in de hierboven beschreven uiterst harmonieuze situatie. Een der schepselen, Lucifer genaamd was van mening dat de tijd gekomen was om in de beschreven uiterste harmonieuze situatie verandering te brengen. Het moest allemaal nog veel mooier en nog veel beter worden. Ook de drang naar macht was zeker een belangrijk onderdeel van de voorgenomen revolutie door Lucifer. Naar zijn mening kon de beoogde verandering gerealiseerd worden, maar dan moesten de schepselen zich wel eerst “afscheiden” van de Schepper. Het was gewoon een kwestie van “voor jezelf” gaan beginnen. Een plan van aanpak werd toen snel door Lucifer gemaakt.

Een grote groep schepselen bleek het helemaal eens te zijn met Lucifer. Zij waren dan ook bereid om Lucifer helemaal te ondersteunen tijdens de uitvoering van zijn voorgenomen plan. Het bewustzijn van deze groep schepselen kwam hierdoor in harmonie met het bewustzijn van Lucifer. Er werd feitelijk afgestemd op een nieuwe (lagere) frequentie van bewustzijn. Dit onder leiding van Lucifer en volgens zijn bedachte plan, maar ook op basis van de Vrije Wil van de betrokkene schepselen.

Het bleek in de praktijk absoluut geen ingewikkeld proces, het was gewoon een kwestie van de Schepper de rug toekeren. Op het moment dat je besluit om afgezonderd te gaan leven, is dit immers simpelweg al een feit. De eenheid met de Schepper was vanaf dat moment dus moedwillig, maar zeker ook eenzijdig verbroken. Deze groep schepselen zouden we toepasselijk “de Raddraaiers” kunnen noemen.

Naast de hierboven beschreven groep “raddraaiers” ontstond er een tweede groep binnen het genoemde proces van afscheiding. Deze groep had niet meegeholpen om dit proces ten uitvoer te brengen, maar zij waren wel razend nieuwsgierig en vonden het allemaal best erg spannend. Op basis van nieuwsgierigheid en geprikkeld door het spannende element kozen zij uiteindelijk ook voor de afscheiding van de Schepper. Uiteraard was de Vrije Wil binnen dit proces ook hier weer doorslaggevend. Op basis van de hier genoemde feiten, zou deze groep toepasselijk “de Meelopers” genoemd kunnen worden.

De afscheiding is eigenlijk een eerst gekozen en vervolgens bereikte toestand binnen het bewustzijn van de schepselen. Het is niets meer of minder dan het niet meer in harmonie leven met de Schepper. Omdat de Schepper louter Onvoorwaardelijke Liefde is, zijn alle vormen van leven en functioneren die niet gebaseerd zijn op deze Onvoorwaardelijke Liefde de manifestatie van de afscheiding. In het kader hiervan wordt ook wel gesproken over een hoger bewustzijn (leven in harmonie met de Schepper) en een lager bewustzijn (leven in disharmonie met de Schepper).

Dit laatste bewustzijn wordt ook wel het ego bewustzijn genoemd. Het verwijst naar het feit van een afgezonderd (afgescheiden) leven.

Het proces van afscheiding heeft niet plaatsgevonden in een paar dagen of weken, maar kan in de praktijk beter worden gezien als een continue proces. Het is eigenlijk een negatieve evolutie op basis van de Vrije Wil. Het heeft zeker iets weg van het Bijbelse verhaal over “de verloren zoon” . De zoon vraagt en krijgt zijn erfdeel (de vrije wil) en verlaat op basis hiervan zijn vader en gaat beginnen met zijn zoektocht naar “meer”.

De afscheiding is dus eigenlijk gewoon het gevolg van een revolutie geweest en is nog nader bekeken niets anders dan het gevolg van het besluit om “HET LICHT” de rug toe te keren. Het logische gevolg hiervan is dat men dan ook in meer of mindere mate de duisternis betreedt. Dit is dan ook de ontstane situatie waar binnen de schepselen vanaf het moment van vrijwillige afscheiding verblijven.

De drijfveer om af te willen scheiden van de Schepper, was bij Lucifer en zijn “raddraaiers” erg groot. Zo ook de hier op volgende duisternis. De ogen van Lucifer en van “de raddraaiers” konden ”HET LICHT” niet meer verdragen. Lucifer en “de raddraaiers” leefden vanaf de afscheiding dan ook in diepe duisternis.

De “meelopers” wilden eigenlijk “HET LICHT” niet echt helemaal de rug toe keren, maar waren destijds gewoon razend nieuwsgierig. De afscheiding was op dat moment voor deze groep zeker een feit, maar eveneens op dat moment minder definitief. “HET LICHT” in zijn volledigheid werd door de ogen van deze groep schepselen ook niet meer verdragen.

Vanwege de mindere mate van betrokkenheid van “de meelopers” was de ontstane duisternis voor deze groep op dat moment begrijpelijk beduidend minder, omdat zij zich minder ver van de Schepper hadden verwijderd.

Zij kwamen vanwege hun manier van afscheiden terecht in een lichtsfeer genaamd “het Paradijs”. De situatie aldaar mocht ondanks de afscheiding nog altijd zeer aangenaam en prettig worden genoemd. Echter de directe verbinding met “HET LICHT” was wel verbroken. Ook hier was het leven in volledige harmonie met “HET LICHT” dus verleden tijd. Het gevolg hiervan was weer dat de genoemde aangename en best prettige situatie niet volledig stabiel was. Beïnvloeding door Lucifer en zijn kornuiten was op dit bewustzijnsniveau absoluut mogelijk. Dit scenario werd dan ook realiteit.

De “meelopers” werden beproefd door de slang, die symbool staat voor het kwaad uit de duisternis (Lucifer). Deze beproeving van “de meelopers” is misschien wel het meest bekende verhaal uit de Bijbel. De Bijbel beschrijft uitvoerig op welke wijze Adam en Eva (de mens binnen “het Paradijs”) de verleidingen door het kwaad niet konden weerstaan. Adam at vervolgens van “de verboden appel”, hetgeen symbool staat voor de keuze voor “het kwaad”. Opnieuw speelde de Vrije Wil de hoofdrol. Het gevolg van de uitkomst van deze beproeving was een vervolgstap voor “de meelopers” naar meer duisternis. De “meelopers” hadden zich hierdoor weer verder verwijderd van “HET LICHT”.

Het resultaat hiervan was dat “de meelopers” vervolgens terecht kwamen op het bewustzijnsniveau van de aarde. Op aarde zijn er nog steeds vele lichtpunten mogelijk en aanwezig. De aanwezigheid van zowel licht als duisternis maakt de aarde eigenlijk tot een grijs gebied en hierdoor vaak gepaard gaande met zorgen en problemen.

De aarde is dus nog steeds de plaats waar “de meelopers” nu allen verblijven. Elk moment van de dag kan daar gekozen worden tussen goed en kwaad. Ook de mate van manifestatie van Onvoorwaardelijke Liefde op aarde, is altijd bepalend voor het geldende bewustzijnsniveau aldaar. Concreet hebben we het dan over het hoge Goddelijke, of het lagere ego bewustzijn.

Wanneer we het begrip reïncarnatie serieus nemen, en we ervan uit gaan dat alle vormen van bewustzijn een feit waren bij de voltooiing van de Schepping, valt het niet erg moeilijk te begrijpen dat ieder mens (schepsel) die nu op aarde leeft, in het verre verleden tijdens het proces van afscheiding een actieve “meeloper” moet zijn geweest. Het begrip erfzonde krijgt op basis van deze suggestie, voor velen wellicht een totaal nieuwe betekenis.

Deze stelling als geheel kan wellicht redelijk confronterend overkomen. Dit is dan wel weer afhankelijk van het feit of de beschreven materie wel of niet serieus wordt genomen.

 

Samenvatting

Vanuit een vrije keuze hebben de Schepselen op een gegeven moment bewust gekozen om het leven in harmonie met de Schepper (het harmonieuze of hogere bewustzijn) te verruilen voor een leven in disharmonie met de Schepper (het disharmonische of lagere bewustzijn). De schepselen hebben zich als het ware van de Schepper afgescheiden. Zij hebben “HET LICHT” min of meer de rug toegekeerd. De afscheiding werd uitgevoerd onder leiding van Lucifer en de deelnemers hieraan kunnen in twee groepen worden gesplitst. Gemakshalve kunnen deze twee groepen schepselen aangeduid worden met de benamingen “de raddraaiers” en “de meelopers”. Na de afscheiding van “HET LICHT” volgde een verblijf in min of meer duisternis. De mate van betrokkenheid en motivatie voor de afscheiding bleek bepalend voor de mate van de hierdoor ontstane duisternis.

 

Onvoorwaardelijke liefde

Synoniem voor de Schepper is Eeuwige Onvoorwaardelijke Liefde of Licht. De Schepper is zich uiteraard volledig bewust van hetgeen Hij heeft geschapen. Ieder Schepsel ziet Hij als een deel van Zichzelf. In Zijn ogen is de door de Schepselen vermeende afscheiding dan ook een illusie, op het niveau van een verlaagd bewustzijn. De oorspronkelijke verbinding met de Bron kan feitelijk nooit verbroken worden.

Gelet op het bovenstaande zal het duidelijk zijn dat de ontstane duisternis als gevolg van de afscheiding, absoluut geen door de Schepper opgelegde straf is. Onvoorwaardelijke Liefde kan en wil immers niet straffen. Wat hier wel speelt is de wet van oorzaak en gevolg (karma), anders gezegd: “Wat men zaait, zal men oogsten” of “elke zelf gemaakte keuze heeft zijn eigen consequenties”.

Een gemaakte keuze die niet is gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde, heeft als gevolg het niet meer kunnen ervaren van deze onvoorwaardelijke liefde op dat moment. Men stelt zich vrijwillig als het ware buiten de hier bijbehorende invloedsfeer en is daardoor afgestemd op een andere (lagere) frequentie.

Uit onvoorwaardelijke liefde voor Zijn schepselen volgt er een Goddelijke liefdevolle reactie op de eigenlijk zeer trieste gevolgen van de vermeende afscheiding.

Op basis van Licht maar zeker ook op basis van onvoorwaardelijke liefde “ontwikkelde” de Schepper een reddingsplan. De ogen van Zijn schepselen konden na de afscheiding “HET LICHT” niet meer verdragen, terwijl Zijn ogen het niet langer konden verdragen om Zijn schepselen te zien leven in al dan niet heftige duisternis.

Het is van groot belang om te realiseren dat er ook vele schepselen zijn die zich nooit hebben afgescheiden van de Schepper, en dus nog steeds en voor eeuwig leven in volledige harmonie met de Schepper. Het Goddelijke reddingsplan werd begrijpelijk geheel ondersteund door deze groep en in grote blijdschap en hoopvol ontvangen. Deze groep schepselen zijn altijd ”LICHT” en Onvoorwaardelijke Liefde gebleven. De benaming “achterblijvers” is voor deze groep goed van toepassing.

De Christus Gods besloot vanuit een vrije wil, om het reddingsplan uit te voeren. Om dit reddingsplan vorm te kunnen geven, moest deze Zoon (Schepsel) van God afdalen naar de duistere gebieden. Afdalen naar “de meelopers” op aarde en daarna ook afdalen naar “de raddraaiers“ in de diepste duisternis. Jezus van Nazareth (de Christus Gods) heeft ons tijdens dit totale proces allereerst willen aantonen dat de dood, het gevolg van de afscheiding een illusie is (evenals dit eigenlijk geldt voor de afscheiding zelf). Zijn opstanding uit de dood drie dagen na zijn kruisiging, levert ons het bewijs, als we dit tenminste willen geloven.

De bovengenoemde drie dagen na Zijn kruisiging zijn beslist functioneel te noemen. Deze dagen heeft Jezus gebruikt om af te dalen naar de diepste duisternis (vergelijk de Christelijke geloofsbelijdenis) om daar Lucifer en “de raddraaiers” Licht en Onvoorwaardelijke Liefde (opnieuw) aan te bieden. Hierdoor heeft Jezus als het ware “de poorten van de hel” geopend.

Doordat Jezus eerst de weg tot aan de diepste duisternis toe heeft afgelegd, en daarna deze weg weer is terug gegaan, is deze weg uit deze duisternis terug naar “HET LICHT” realistisch geworden en hierdoor ook een feit. “De raddraaiers” kunnen vanaf dat moment op basis van de vrije wil, hierdoor eventueel “de thuisreis” beginnen (vergelijk het verhaal van de verloren zoon uit de Bijbel).

Een soortgelijke boodschap geldt voor “de meelopers” die thans op aarde leven. Jezus is geboren op aarde, evenals alle toen levende schepselen aldaar. Hierdoor had Hij zoals besloten lag in het reddingsplan, tijdelijk het bewustzijn verkregen op het niveau van “de meelopers” (menswording). Hij heeft tijdens Zijn leven op aarde dit lagere bewustzijnsniveau weer getransformeerd naar Zijn oorspronkelijke hogere (Goddelijke) bewustzijnsniveau. “Afgedaald naar de aarde en weer opgevaren ten Hemel”. Hierdoor heeft Jezus van Nazareth opnieuw een weg gerealiseerd, deze keer vanaf de aarde naar de Hemel. Dit door zelf weer eerst de weg te gaan vanuit de Hemel naar de aarde (geboorte op aarde) en daarna weer de bovengenoemde weg terug te gaan naar de Hemel (Hemelvaart). Hiermee is er voor ons (“oorspronkelijke meelopers”) weer een weg aangelegd van de aarde naar de Hemel. Zijn Licht en Onvoorwaardelijke Liefde kan bovendien voor ons een impuls en stimulans zijn, om ons lagere (afgescheiden) bewustzijn te transformeren naar het oorspronkelijke hogere bewustzijn (opnieuw leven in volledige harmonie met GOD).

Na 33 jaar op aarde had Jezus het hier beschreven reddingsplan volledig gerealiseerd en is vervolgens geheel volgens plan gekruisigd, gestorven en begraven. Na zijn eerder beschreven, daar opvolgende afdaling naar de diepste duisternis (“raddraaiers”) heeft hij zich op aarde weer volledig zichtbaar en levend gemanifesteerd. Voor velen niet anders te verklaren als zijnde een opstanding uit de dood. Vervolgens is hij enige tijd later weer opgestegen naar het hogere bewustzijn van zijn Goddelijke Vader (de Hemelvaart) en is hierdoor weer onzichtbaar geworden voor hen met een lager bewustzijnsniveau.

Wij kunnen en mogen nu ook ons eigen kruis opnemen, evenals Jezus dit deed, en kunnen vervolgens de door Hem aangelegde en afgelegde weg betreden en vervolgens ook gaan bewandelen. Dan wordt deze weg onze persoonlijke weg naar Huis.

Ieder mens op aarde mag beslissen op basis van de vrije wil of men deze “thuisreis” wel of niet wil maken. Ook het tijdstip van aanvang hiervoor is een onderdeel van de vrije wil. Wel is de realiteit dat de Schepper nooit laat varen het werk dat Zijn Handen ooit is begonnen.

De consequenties van onze gemaakte keuzes (karma) op basis van de vrije wil, zullen uiteindelijk de garantie vormen voor het feit dat een ieder ooit “de Thuisreis” op een zeer gemotiveerde wijze zal gaan maken. Het door de mens geschapen lijden, zal uiteindelijk voor ieder de drijfveer zijn om de thuisreis te starten. Gelet op het feit dat de afscheiding een zeer langdurig proces is geweest, is het zeker niet ondenkbaar dat “de Thuisreis” ook langdurig, maar zeker ook niet altijd gemakkelijk zal zijn. Dit laatste is mede afhankelijk van de inmiddels ontwikkelde wilskracht. In het kader van dit alles zijn de begrippen “de smalle weg” en “de brede weg” al eens eerder elders genoemd.

Het is mogelijk dat wij na “de Thuisreis” te hebben gestart, onverhoopt toch op een “zijweg“ terecht komen. Hierdoor zullen wij van onze eerder gekozen bestemming verwijderd raken. In voorkomende gevallen is het altijd (telkens) mogelijk om weer opnieuw de “hoofdweg” te betreden, en op deze manier “de Thuisreis” weer te hervatten. De “hoofdweg” is altijd vrij en onvoorwaardelijk toegankelijk voor iedereen die weer naar Huis wil.

Omdat een ieder ooit de kracht had om de afscheiding succesvol te voltooien, beschikt men dien overeenkomstig ook over de kracht om de Thuisreis uiteindelijk succesvol te volbrengen.

Vergelijk hiervoor (opnieuw) het Bijbelse verhaal (gelijkenis) over de verloren zoon. Een meer dan interessant en verheugend feit is dat tijdens de thuiskomst van “de verloren zoon” de Vader (GOD) uitsluitend op basis van Onvoorwaardelijke Liefde reageert. Dit in complete tegenstelling met de verwachting van de zoon. De zoon had niets anders verwacht dan minstens heftige boosheid. Dit feit maakte hem zeer bevreesd tijdens het naderen van zijn thuis. Hoe anders was de werkelijkheid………………..!!!

Op basis van hetgeen hier is beschreven, kan er wellicht een besef ontstaan, om de uitvoerder van het reddingsplan, Jezus van Nazareth, voor eeuwig diep dankbaar te blijven. Zijn volbrachte missie ging regelmatig gepaard met zeer zware beproevingen vanuit de diepste duisternis (o.a. de Berg der verzoeking). Ook Zijn gevangenneming, kruisiging en de daarop volgende dood na extreem te hebben geleden en dit alles ook nog eens op 33 jarige leeftijd, mag gerust meer dan heftig genoemd worden. Zelfs tijdens dit extreem lijden manifesteerde Hij de Onvoorwaardelijke Liefde. Dit door een ieder die bij Zijn gevangenneming en kruisiging betrokken was te vergeven. Zijn ego bewustzijn had Hij inmiddels geheel overwonnen. Hij was weer geheel in harmonie met het Goddelijke (hogere) bewustzijn, en kon hierdoor de onvoorwaardelijke liefde manifesteren. Hij was Zelf weer de manifestatie van deze Onvoorwaardelijke Liefde geworden. Een mooier en beter voorbeeld voor ons is wellicht ondenkbaar. Dankzij het feit dat Jezus van Nazareth zijn loodzware missie toen volbracht heeft, is er voor ons nu een weg beschikbaar om “de Thuisreis” te aanvaarden.

 

Het leven op aarde

Vanwege de eerder omschreven feiten leven wij thans op aarde, gehuld in een stoffelijk lichaam en eveneens in de materie. Wij worden op aarde geboren en na verloop van tijd verlaten wij de aarde weer via het proces van sterven. In het “hiernamaals” kiezen we voor die sfeer met de bijbehorende mate van “Licht” die onze geestesogen op dat moment al kunnen verdragen. Meer “Licht” is nog niet mogelijk voor ons, maar minder “Licht” willen we zeker niet ervaren. We kiezen dus voor de op dat moment maximaal te bereiken hoeveelheid “Licht”.

Op deze plaats in het “hiernamaals” zien we ook in dat meer “Licht” zeker tot de mogelijkheden behoort en gaan hier (weer) naar verlangen. Om daar te kunnen komen is een nieuw leerproces noodzakelijk. Er is geen betere plaats denkbaar dan de aarde, met de daar voorhanden zijnde leerprocessen en vele beproevingen. Vervolgens wordt er daarom gekozen voor weer een nieuw leven op aarde, al dan niet na een positief en liefdevol stimuleren hiertoe, maar uiteindelijk altijd op basis van opnieuw weer de Vrije Wil. Het proces inhoudende de terugkeer naar de aarde staat bekend onder de naam reïncarnatie.

Vervolgens worden wij weer op aarde geboren “in de vergetelheid” en kunnen ons onze totale voorgeschiedenis dan ook niet meer herinneren. Heel diep weggezakt in ons onderbewustzijn ligt onze feitelijke kennis betreffende onze vorige levens en de afscheiding. De hier bijbehorende schuldgevoelens (“oer-trauma”) hebben wij getracht minstens net zo diep (zo mogelijk dieper) in dit bewustzijn te begraven. Toch dragen wij deze schuldgevoelens eigenlijk voortdurend met ons mee, en zijn ook nog eens altijd sluimerend aanwezig. Hierdoor kan deze pijnplek in het dagelijkse leven gemakkelijk worden aangeraakt, hetgeen dan als meer dan onplezierig wordt ervaren.

Op deze manier kunnen wij vervolgens in een min of meer ondraaglijke situatie terecht komen. Als gevolg hiervan heeft ons ego-bewustzijn een “goede” oplossing bedacht. Om de meer dan vervelende schuldgevoelens kwijt te kunnen raken, gaan wij onze vermeende schuld maar ook andere tekortkomingen projecteren op andere mensen. Met “genoegen” zien we allerlei onvolkomenheden, tekortkomingen, stompzinnigheden en vele denkbare vormen van schuld bij onze medemens.

Door deze projectie van onze eigen schuldgevoelens denken wij (vanuit het ego bewustzijn) dat wij ons zelf van onze schuld kunnen verlossen. De schuld wordt nu immers buiten ons zelf geplaatst en op een ander afgeschoven. Helaas pakt de waarheid anders uit. Heel diep van binnen, realiseren wij ons ook nog steeds dat wij eigenlijk “Schepselen van Het Licht” zijn. Onze aanvallende projecties zijn hiermee helemaal in tegenstrijd. Het logische gevolg hiervan is dat we ons (opnieuw) schuldig gaan voelen. Het gaat dus nu om een opeenhoping van schuld, de zogenoemde vicieuze cirkel. Intussen kunnen wij als gevolg hiervan ons min of meer depressief gaan voelen.

Een depressie heeft dan ook alles te maken met duisternis, dus eigenlijk koren op de molen van Lucifer. Het ego-bewustzijn heeft geen volledig besef van “HET LICHT” en is vaak niet tot veel meer in staat dan “aanvallen” of ander gedrag van gelijksoortig niveau.

Op het niveau van het ego-bewustzijn ontstaan dan ook de talrijke grote bewapende, en de kleine onbewapende oorlogen die op aarde intensief worden of werden gevoerd.

Ook deze meer dan negatieve situatie vraagt opnieuw om een liefdevolle reactie van DE SCHEPPER. Deze is dan ook niet achterwege gebleven en ligt eigenlijk in het verlengde van het verlossingsplan, maar is er ook nog eens onderdeel van. Na de Hemelvaart van de Uitvoerder van dit reddingsplan “de Christus Gods” zond de Schepper Zijn Heilige Geest naar de aarde (Het Feest van Pinksteren).

Zoals omschreven koos het ego-bewustzijn voor projectie van schuld en andere vormen van negatieve zaken. De door God gezonden “Heilige Geest” stelde daar de mogelijkheid van VERGEVING tegenover. In het kader hiervan dient opgemerkt te worden, dat het vergeven van jezelf in eerste instantie minstens net zo belangrijk is, als het meestal pas daarna kunnen vergeven van de medemens. Deze zelfde procedure en volgorde geldt meestal ook voor het kunnen houden van jezelf, en dan vervolgens ook van je medemens. Beide zaken zijn ook nog eens nauw met elkaar verbonden. Het daadwerkelijk schenken van vergeving aan een ander op basis van onvoorwaardelijke liefde, blijkt nadien tevens een groot geschenk dat je aan jezelf geschonken hebt.

Vergeving mag dan ook gezien worden als synoniem voor Heilige Geest. Vergeving is dan ook vaak de weg terug naar Onvoorwaardelijke Liefde (GOD). Daar waar het ego-bewustzijn kiest voor aanval en projectie van schuld en alle andere denkbare vormen van disharmonie, predikt de Heilige Geest de mogelijkheid van vergeving en onvoorwaardelijke liefde.

Wanneer wij kiezen om te gaan leven in harmonie met de principes van de Heilige Geest, en dus gaan leven op basis van vergeving in plaats van aan te vallen, raakt het “EGO” pas echt in paniek. Het gaat hier om een directe bedreiging van zijn bestaan. Dit proces kan dan door de (individuele) mens worden ervaren als een strijd tussen goed en kwaad. Het ego bewustzijn is inmiddels binnen de mens dermate sterk ontwikkeld, dat een definitieve en volledige keuze voor de principes van de Heilige Geest, geen eenvoudige opgave blijkt te zijn.

Eigenlijk is ons ego-bewustzijn min of meer ons huidige natuurlijke, maar ook geaccepteerd en verankerd bewustzijn geworden. Het lijkt soms wel of dit negatieve stemmetje binnen in ons niet van plan is om te zwijgen.

Bovenstaande omschrijving is een verklaring voor de eerder genoemde eeuwenoude vermelding van het bestaan van “een brede en een smalle weg”. De smalle weg wordt gezien als de weg naar “HET LICHT”. Er wordt op gewezen dat de weg naar “HET LICHT” zeker niet makkelijk is. Wanneer we de tegengestelde “brede weg” bewandelen, ervaren we in eerste instantie helemaal geen weerstand. Pas later kan er spijt, wroeging of weer het inmiddels bekende schuldgevoel ontstaan. Dit dan op basis van het ontstane besef dat deze “brede weg” toch eigenlijk achteraf gezien niet zo prettig is, en dus eigenlijk een foute keuze is geweest. Hierdoor zal uiteindelijk een ieder er voor kiezen om de “smalle weg” te gaan, de weg die leidt naar “HET LICHT” anders gezegd de weg terug die leidt naar “HUIS”. Een ieder zal eens de “Thuisreis” starten en ook eens volbrengen. Vanaf dat moment zal een nieuwe incarnatie naar de aarde in principe niet meer nodig zijn.

Ieder moment in ons aardse leven kunnen en mogen wij zelf bepalen waar we ons bevinden binnen het beschreven proces. Een uitstekende graadmeter hiervoor is onze gemoedsstemming. Zelfkennis en een bewust leven leiden is hiervoor wel een vereiste.

Eens eerlijk in de spiegel kijken is voor velen zeker geen aantrekkelijke klus. Het mag duidelijk zijn dat een negatieve gemoedsstemming niet echt is afgestemd op “HET LICHT”.

Een negatieve gemoedsstemming maakt ons vanzelfsprekend ook nog eens ongelukkig. Dit alles is weer een uitstekende voedingsbodem voor de ontwikkeling van ziekten, kwalen en andere ongemakken.

De uiteindelijke echte oorzaak van ziekten, kwalen en ongemakken, is in principe te vinden binnen het emotionele gebied.

(Toelichting: Letsel als gevolg van ongelukken, fysieke overbelasting, slijtage en de aanwezigheid van giftige stoffen binnen ons lichaam vormen een uitzondering op deze bovengenoemde regel. Hierbij dient opgemerkt te worden dat een ongeluk krijgen niet op toeval berust. Het overkomen van een ongeluk heeft de persoon in kwestie dan ook iets te vertellen. Ook hier kan men de wet van oorzaak en gevolg zijn werk zien doen. Bedenk hierbij dat “toeval” niets anders is dan datgene wat de persoon in kwestie toe valt. Deze theorie zal wellicht helemaal niet of uiterst moeizaam te verteren zijn, wanneer een ongeluk een dodelijke afloop kent al dan niet op (zeer) jonge leeftijd. Wanneer men ervan uitgaat dat het oneindig bewustzijn ook na een tragisch dodelijk ongeval doorgaat, kan het geheel wellicht bezien worden in een iets ander perspectief. Dit zonder het enorme aardse gemis uit het oog te verliezen. De ”thuisreis” kan ook na een overlijden altijd gewoon worden voortgezet, niet langer meer op stoffelijk niveau maar wel op geestelijk niveau. Men zou zich in voorkomende gevallen wellicht kunnen afvragen in hoeverre een dergelijke aardse tragedie toch een bepaald doel dient. Dit zowel voor de persoon in kwestie, als voor de nabestaanden. Is men bereid om ook in dit geval te onderkennen, dat niets zomaar gebeurt en dat “toeval” hierdoor niet echt bestaat.)

Schadelijke stoffen binnen ons voedsel, medicatie, roken, bovenmatig alcohol, drugs, invloeden van het milieu en negatieve erfelijkheidsfactoren spelen zeker ook een belangrijke rol binnen de ontwikkeling van ziekten. Deze aspecten zijn verre van bevorderlijk voor onze gezondheid.

Maar de uiteindelijke doorslaggevende factor om een al dan niet ernstige ziekte te ontwikkelen, is toch bijna altijd wel de eerder genoemde emotionele gesteldheid. Dit al dan niet in combinatie met de eveneens hierboven genoemde negatieve gezondheidsaspecten.

Niet iedereen die rookt ontwikkelt de ziekte kanker, zelfs niet wanneer de betreffende erfelijkheidsfactor hiervoor aanwezig is. Iemand die niet rookt en verder in alle opzichten kerngezond leeft, kan toch op den duur de genoemde heftige ziekte ontwikkelen. Dit zou toch een goede reden moeten zijn om hier is even bij stil te staan. Dit gegeven zou weleens het bewijs kunnen zijn voor de stelling dat de emotionele gesteldheid de uiteindelijke doorslaggevende factor is tijdens het ontwikkelen van een ziekte.

De ontwikkeling van een ziekte gebeurt vaak op basis van zeer diep weggestopte negatieve emoties, pijnen en in het verleden of heden ervaren ellende. Deze oorzaken zijn indirect en oorspronkelijk ook nog eens ontstaan vanwege de afscheiding. Deze speelt in dit geheel nog steeds onbewust en dus op de achtergrond een niet geringe rol. De beschreven situatie vraagt duidelijk om transformatie en genezing.

De wet van oorzaak en gevolg (karma) speelt dus binnen het proces van ziek worden ook nog eens een belangrijke factor. Men zal oogsten hetgeen men zaait. De negatieve gemoedsstemming heeft hierdoor dus ook zijn gevolgen.

De grote valkuil binnen dit gegeven is dat de mens zijn eigen verantwoordelijkheid uit de weg gaat, en vervolgens alle denkbare externe omstandigheden en factoren aanwijst als zijnde de oorzaak voor het overkomen onheil. De bestaande erfelijkheidsfactor is wel een hele populaire. Dit alles mag gezien worden als een gemiste kans.

Hoe anders wordt het wanneer men de eigen verantwoordelijkheid binnen de heersende processen gaat inzien. Dan pas neemt de mens het heft in eigen handen en zal niet langer de oorzaak zoeken bij allerlei externe omstandigheden.

Het zelfscheppend vermogen van de mens op basis van positief of negatief denken, is een erfdeel evenals de vrije wil dit is. Deze zijn ook nog eens onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Genezing (heel wording of helen) evenals vrede en geluk zijn uitsluitend binnen jezelf te vinden. Het gaat hier om niets anders dan het ervaren van LICHT of DUISTERNIS. De afstemming op de genoemde elementen betreft weer een keuze, ook al blijkt dit in de praktijk vaak helemaal geen gemakkelijke klus te zijn.

Het ervaren van stress, in welke vorm dan ook is altijd in min of meerdere mate ego-bewustzijn gerelateerd. De oorzaken van stress vragen nadrukkelijk om veranderingen in ons denken en handelen, zodanig dat de dan ontstane vrede binnen onszelf, de stress zal laten verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Inmiddels zouden we kunnen vaststellen dat we ziekten, ongemakken en kwalen alsmede negatieve ziekmakende gemoedsstemmingen zouden kunnen gaan zien als een bondgenoot. De genoemde omstandigheden hebben ons duidelijk iets te melden, zelfs nog wanneer iemand bijvoorbeeld al terminaal is. Zij willen ons namelijk vertellen waar we ons op dat moment bevinden en of we al helemaal vastberaden hebben gekozen voor “de Thuisreis”.

Daarnaast is dan de boodschap dat het de hoogste tijd is voor een proces van verandering, dat ook altijd nog plaats kan vinden na een eventueel overlijden. Dit op basis van het feit dat wij een oneindig bewustzijn bezitten en dus eigenlijk onsterfelijk zijn. Een mens is als een pelgrim op weg, de dood kan dit proces niet onderbreken, zelfs niet verstoren.

Vaak slechts op de manier van min of meer lijden, wordt pas echt duidelijk dat voor ons welzijn en voor het ervaren van geluk en vrede, het fundamenteel belangrijk is om ons ego-bewustzijn te transformeren naar het Hogere bewustzijn. Dit besef heeft uiteraard alles te maken met de eventuele aanvaarding van “DE THUISREIS”. De afscheiding is immers slechts een illusie op het niveau van het lagere bewustzijn. Hetgeen wij ervaren als waarheid en dus geloven, zal altijd hoe dan ook voor ons manifest worden. Ook hier geldt weer de wet van oorzaak en gevolg, anders gezegd het eerder genoemd ”zelf scheppend” vermogen van de mens.

Ons aardse stoffelijke omhulsel is slechts beperkt houdbaar, het is immers de manifestatie van de afscheiding en dus van ons (lagere) ego-bewustzijn en moeten wij daarom vroeg of laat afleggen. De inhoud van dit tijdelijke stoffelijke omhulsel (de geest met een oneindig bewustzijn) is echter onbeperkt houdbaar. Het werd geschapen door de eeuwige ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE, hetgeen ons verstand ver te boven gaat.

DE EEUWIGE ONVOORWAARDELIJKE LIEFDE wacht geduldig op onze “THUISKOMST” en zal ons eens op basis van Zijn onvoorwaardelijke liefde kunnen verwelkomen. Want nooit zal Hij laten varen het werk dat Zijn Handen ooit begon, hierdoor is onze “THUISKOMST” een garantie.

Onvoorwaardelijke liefde is voor ons op dit moment wellicht nog vaak een te hoogdravende en heilige kreet. Deze kreet betekent eigenlijk niets meer of minder dan simpelweg houden van jezelf en van die ander. Dit laatste dan wel onder alle omstandigheden (onvoorwaardelijk) en ook nog eens geheel los van het feit van wat die ander jou eventueel heeft aangedaan. Iemand vergeven en daardoor toch liefhebben moet wel plaatsvinden zonder jezelf bloot te stellen aan eventueel spelende zeer negatieve situaties of heftige uitbarstingen. Vaak is dan een passende maatregel omwille van zelfbescherming onvermijdelijk. Het is in een dergelijke situatie van groot belang om zelf geen onderdeel te worden van een heftige negatieve situatie en zodoende (verder) weg te zakken in het lage bewustzijnsniveau. Dit is wellicht makkelijker gezegd dan gedaan. Ondanks alles is een volkomen vaststaand feit, dat het kwade slechts kan worden overwonnen door het goede. Een eventueel andere gekozen weg is absoluut doodlopend en zal ons daardoor niet verder brengen.

 

Vergeving blijkt vaak de ticket voor “de thuisreis”. Onderweg zijn er vele “zelf-controleposten”.

 

Wanneer u eventueel over uw “Thuisreis” met alle bijbehorende persoonlijke aspecten van gedachten wilt wisselen, is dit altijd mogelijk binnen mijn praktijk natuurlijksenang.nl

Hans Hallie BFRP
Bach Foundation Registered Practioner
Website: natuurlijksenang.nl
Mail: hans.hallie@hetnet.nl